Φωτογραφία : 2 Οκτωβρίου 1187: Η Ιερουσαλήμ καταλαμβάνεται από τους Μουσουλμάνους
Καλημέρα σε όλους!Σήμερα στο κείμενο μου θα κάνω κάποιες διαπιστώσεις,τονίζω ότι δεν διεκδικώ το αλάθητο αλλά προσπαθώ όσο το δυνατόν να ενημερώνομαι όσο γίνεται πιο σφαιρικά και όσο γίνεται πιο ανεξάρτητα για να καταλήγω σε λογικά συμπεράσματα…
1.Αυτό που γίνεται στο Ισραήλ δεν είναι ένας θρησκευτικός πόλεμος.Το Ισραήλ σε όλη τη Μέση Ανατολή στήριζε είτε έμμεσα είτε άμεσα (Συρία) ακραίες τζιχαντιστικές οργανώσεις όπως αλ καίντα ή ισλαμικό κράτος.Το Ισραήλ δεν έχει πρόβλημα με τους τζιχαντιστές γενικά μόνο με τους τζιχαντιστές που στρέφονται εναντίον του.Εαν οι τζιχαντιστές στρέφονται κατα άλλων χωρών όμως δεν έχει κανένα πρόβλημα όπως απέδειξε με την στάση του την προηγούμενη δεκαετία.
2.Δεν είναι όλοι οι μουσουλμάνοι τζιχαντιστές,τα πρώτα θύματα των ακραίων τζιχαντιστικών οργανώσεων που έδρασαν στο Ιράκ,στη Συρία στο Αφγανιστάν ήταν άλλοι μουσουλμάνοι καθώς και Χριστιανοί.
3.Τις ακραίες τζιχαντιστικές οργανώσεις (αλ Καιντα,ισλαμικό κρατος) στις χώρες αυτές τις πολέμησαν και τις νίκησαν ως επι το πλείστον μουσουλμάνοι κάτοικοι των χωρών αυτών.
4.Η ύπαρξη του ακραίου τζιχαντισμού και των ακραίων αυτών τζιχαντιστικών οργανώσεων είναι αποτέλεσμα της πολιτικής της πολιτισμένης δύσης που οργάνωσε,εξόπλισε,χρηματοδότησε και εκπαίδευσε ακραίες τζιχαντιστικές οργανώσεις με μοναδικό σκοπό να αποσταθεροποιήσουν την Μέση Ανατολή και να προωθήσουν τα δικά τους συμφέροντα.
5.Τα ακραία σκοταδιστικά καθεστώτα στην Σαουδική Αραβία και το Κατάρ που καλλιεργούν τζιχαντισμό και που και αυτοί εξοπλίζουν τζιχαντιστές και που καταπατούν θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και που οι γυναίκες εκεί αντιμετωπίζονται χειρότερα από τον μεσαίωνα δεν θέλησε ποτέ να επέμβει η πολιτισμένη δύση και να τα εκδημοκρατήσει…Αυτό γιατί αυτές οι χώρες είναι σύμμαχοι των Αμερικανών στην περιοχή.
6.Η πολιτισμένη δύση έσπειρε το χαός και την καταστροφή στην Συρία και επέμενε ότι είναι σωστό να ανατραπει από την εξουσία ένας κοσμικός εκλεγμένος πρόεδρος και στη θέση του να μπουν με τα όπλα τζιχαντιστές…
7.Η Συρία μάλιστα μέχρι το 2011 που ξεκίνησε ο πόλεμος ήταν υπόδειγμα συνύπαρξης ανθρώπων διαφορετικών θρησκειών χριστιανών και μουσουλμάνων που ζούσαν αρμονικά και αγαπημένοι οι γυναίκες εκεί είχαν ακριβώς τα ίδια δικαιώματα με τους άντρες και δεν ήταν υποχρεωμένες να φορούν μπούρκες και να κρύβουν όλο τους το σώμα όπως αντίθετα γίνεται ακόμη και σήμερα στην σύμμαχο της Αμερικής Σαουδική Αραβία.
Κλείνοντας και για να μην μακρυγορώ θα αναφερθώ σε έναν μουσουλμάνο που έδρασε στην περιοχή της Συρίας τον Σαλάντιν που ηγήθηκε των μουσουλμανων εναντίον των σταυροφόρων…Οι δυτικοί στυροφοροί παρόλο που ήταν Χριστιανοί και φορούσαν τον Σταυρό στην πανοπλία τους δεν δίστασαν να κάνουν εγκλήματα και θηριωδίες τόσο στην δράση τους στους Άγιους τόπους όσο και όταν επιτέθηκαν και κατέλαβαν την δίκη μας Κωνσταντινούπολη όπου οι καταστροφές και οι αγριότητες που διέπραξαν εναντίον των Βυζαντινών είναι σχεδόν ίδιες με αυτές που έκαναν οι οθωμανοί όταν και αυτοί κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολη κάποια χρόνια αργότερα….Σαλαντίν: Γιατί ο μουσουλμάνος ηγέτης έγινε θρύλος και αγαπήθηκε από τους Δυτικούς – Ποιος ήταν ο Ιππότης της Ημισελήνου
Ο 12ος αιώνας σημαδεύτηκε από του πολέμους στο όνομα του Χριστού και ο Σαλαντίν έμεινε στην Ιστορία ως ο ηγέτης των Μουσουλμάνων που σεβάστηκε τους Δυτικούς.
Τον είπαν Ιππότη της Ημισελήνου και ο Σαλαντίν ήταν μια ξεχωριστή προσωπικότητα των ισλαμιστών ηγετών στα χαλεπά χρόνια των Σταυροφοριών. Στις 2 Οκτωβρίου του 1187, ο σουλτάνος ο Σαλαντίν μπαίνει καβαλάρης στην Ιερουσαλήμ μετά σχεδόν έναν αιώνα χρόνια δυτικής κυριαρχίας.
Ο Σαλαντίν γεννήθηκε στο Τικρίτ της Μεσοποταμίας το 1138 και ήταν Κούρδος. Πατέρας του ήταν ο ισχυρός αξιωματούχος των Σελτζούκων της Συρίας Αγιούμπ. Τα πρώτα χρόνια του, ο Σαλαντίν τα πέρασε σε ιερατική σχολή. Αργότερα κατατάχθηκε στο στρατό.
Συνοπτικά: Ο Σαλαντίν ήταν ο ιδρυτής της δυναστείας των Αγιουβιδών (μουσουλμανική δυναστεία κουρδικής καταγωγής, που είχε κέντρο την Αίγυπτο)· ήταν ο πρώτος σουλτάνος της Αιγύπτου και της Συρίας και ο ηγέτης που ένωσε τον μουσουλμανικό κόσμο απέναντι στον άπληστο εχθρό: τις δυνάμεις των Σταυροφόρων της Ευρώπης. Ο Σαλαντίν ανακατέλαβε την Ιερουσαλήμ από τους Σταυροφόρους το 1187 και έριξε τίτλους τέλους στη Δεύτερη Σταυροφορία, αλλά και σηματοδότησε την αρχή για την Τρίτη. Οι ισχυροί βασιλιάδες της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένου του Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου, κατευθύνθηκαν στους Αγίους Τόπους για να ανακτήσουν την πόλη.
Μεγαλόψυχος και πράος
Ο Σαλαντίν μνημονεύεται ως ένας σπουδαίος στρατιωτικός ηγέτης και εξέχουσα προσωπικότητα της εποχής του. Η Δύση, παρά το γεγονός ότι πολέμησε εναντίον των Σταυροφόρων, τον παραδέχτηκε για την ευγένειά του και δικαιοσύνη του. «Θέλω να πάρω την Ιερουσαλήμ, όπως την πήραν οι Χριστιανοί από τους Μουσουλμάνους», είχε πει σχεδόν έναν αιώνα παρουσίας των Σταυροφόρων στην Ιερή Πόλη και το κατάφερε.
Στις 2 Οκτωβρίου του 1187 η Ιερουσαλήμ παραδόθηκε στον Σαλαντίν, που όμως δεν την πήρε «όπως την πήραν οι Χριστιανοί »· δεν επιδόθηκε σε σφαγές και λεηλασίες, όπως οι Σταυροφόροι. Όχι μόνο χάρισε τη ζωή των 100.000 Χριστιανών που κατοικούσαν στην πόλη, αλλά και εγγυήθηκε την ασφαλή αναχώρησή τους μαζί με τις περιουσίες και τα υπάρχοντά τους. Τους δόθηκε μάλιστα σαράντα μέρες να προετοιμαστούν για την αναχώρηση.
Και τότε ανεβαίνει στη σκηνή της Ιστορίας ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος. Η Τρίτη Σταυροφορία είχε στόχο ξανά την Ιερουσαλήμ. Επικεφαλής θα ήταν ο Ριχάρδος Α΄ της Αγγλίας (ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος), ο Φίλιππος της Γαλλίας και ο Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Φρειδερίκος Α΄, ο διαβόητος Μπαρμπαρόσα. Ακολούθησαν τρία χρόνια μαχών και πολιορκιών, με επικεφαλής κυρίως τον Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο, διάσπαρτες ανακωχές μεταξύ των δύο ηγετών. Οι δυνάμεις του Ριχάρδου νίκησαν τον Σαλαντίν στη Μάχη του Αρσούφ το 1191 και τη Μάχη της Γιάφα το 1192. Λέγεται μάλιστα ότι όταν έχασε το άλογό του ο Ριχάρδος στο Αρσούφ, ο αντίπαλός του του έστειλε αμέσως ένα αραβικό άτι για να ιππεύσει ο Άγγλος Βασιλιάς! Και η Τρίτη Σταυροφορία τέλειωσε το 1192: οι μουσουλμάνοι θα διατηρούσαν τον έλεγχο των Αγίων Τόπων, επιτρέποντας ωστόσο στα καραβάνια των χριστιανών προσκυνητών να έχουν ελεύθερη πρόσβαση στην πόλη. Τα χριστιανικά βασίλεια περιορίστηκαν έτσι σε μια στενή λωρίδα γης κατά μήκος των ακτών της Μεσογείου. Ούτε αυτή τη φορά ηττήθηκε ο Σαλαντίν, που όμως πέθανε ειρηνικά στο κρεβάτι του από τύφο εκείνη τη χρονιά, το 1193.
Ο θρύλος του, αγκάλιασε την Ευρώπη
Η διάδοση του θρύλου του Σαλαντίν στην Ευρώπη είναι μια αξιοσημείωτη ιστορία. Η λαμπερή του φήμη είναι ακόμη πιο αξιοσημείωτη, αφού ήταν σίγουρα ο πιο σοβαρός αντίπαλος των Σταυροφόρων. Μετά την Τρίτη Σταυροφορία, η φήμη του Σαλαντίν εισέβαλε στον ευρωπαϊκό ρομαντισμό και πήρε διαστάσεις μύθου. Στα ευρωπαϊκά κείμενα του 13ου αιώνα αναφέρεται ως μεγαλόψυχος και ευγενής ηγέτης, σπουδαία και προσωπικότητα κομβικής σημασία και παράδειγμα ιπποτισμού.
Δημοσίευση σχολίου
►Το www.madatoforos.gr δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.